Oι αναφορές στον πνιγμό με σαφήνεια καθορίζονται σε δύο
κατηγορίες:
1) πνιγμός – με αποτέλεσμα το θάνατο, και
2) παρ’ ολίγον πνιγμός – ο ασθενής συνεχίζει να ζεί. Τώρα, η
αναφορά θα
απλοποιηθεί απλά σε πνιγμό.
Η χρήση υπο-κατηγοριών για την περιγραφή του πνιγμού
βασίσθηκε στο υπάρχον σκεπτικό εκείνης της περιόδου.
Η παθοφυσιολογική διαδικασία του πνιγμού αποτέλεσε το επίπερο
πολλών προσπαθειών για την κατηγοριοποίηση και την υπο-κατηγοριοποίηση, με όρους
όπως «πνιγμός» έναντι «παρ’ ολίγον πνιγμός», «υγρός πνιγμός» έναντι «ξηρός
πνιγμός» και «δευτερεύον πνιγμός» που με την πάροδο του χρόνου ήταν δημοφιλείς σε
διάφορες περιόδους.
Ωστόσο, σε ένα πιο πρόσφατο διεθνές συνέδριο για τον πνιγμό
προσδιορίστηκε ότι αυτοί οι όροι δεν συμβάλλουν ιδιαίτερα στην κατανόηση του προβλήματος
και αποθαρρύνουν στη χρήση τους.
Ένας γενικός όρος του πνιγμού δημοσιεύθηκε από το International Liaison Committee on Resuscitation (ILCOR)* και είναι ο εξής:
Μία διαδικασία που προκύπτει σε πρωτοβάθμια αναπνευστική
δυσλειτουργία από βύθιση/κατάδυση σε υγρό στοιχείο.
Ο όρος υπονοεί ότι υγρό/αέρας βρίσκεται στην είσοδο του
αεραγωγού του θύματος, παρεμποδίζοντας το θύμα από την εισπνοή αέρα.
Το θύμα μπορεί να ζήσει ή να πεθάνει μετά από αυτή τη
διαδικασία, αλλά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αυτός ή αυτή έχει εμπλακεί σε
ένα περιστατικό πνιγμού.
